مصاحبه با مهندس حسین جعفریان، رئیس هیئت مدیره روشان روز

مهندس در ادامه فرمود

وقتی یک ساختمان ساخته می‌شه، ممکنه در طول زمان چندین بار رنگ‌آمیزی بشه و این تغییرات همواره کربن مصرف می‌کنه. اما وقتی از سنگ استفاده می‌کنیم، تقریباً می‌شه گفت که طول عمر ساختمان معادل طول عمر سنگه. بنابراین، سنگ مصرف کربن رو به حداقل می‌رسونه. من معتقد نیستم که صنعت سنگ به طور ذاتی مخرب باشه. اگرچه هیچ فعالیت انسانی کاملاً بدون تأثیر بر محیط زیست نیست، اما در مقایسه با صنایعی مثل نفت و گاز یا پلاستیک، باید از صنعت سنگ قدردانی کرد. این صنعت حتی فرصتی داره تا به عنوان یک صنعت سبز شناخته بشه، و شاید در آینده از معافیت‌های مالیاتی و مزایای دیگه هم بهره‌مند بشه. برای مثال، در حال حاضر استرالیا استفاده از سنگ‌های مهندسی یا پورسلانا رو ممنوع کرده و در آمریکا هم شکایاتی علیه این مواد شده، چون سرطان‌زا هستن. اما سنگ طبیعی همیشه پاک و ایمن بوده و خواهد بود، چرا که محصولی از طبیعت و خداونده. وقتی در مورد محیط زیست صحبت می‌کنیم، این موضوع خیلی فراتر از منافع شخصی ماست. من یک مهندس عمران هستم و حتی اگر سنگ هم نباشه، ساختمونمو می‌سازم و کارمو می‌کنم. شما هم ممکنه به کار دیگه‌ای بپردازید. اما نمی‌تونیم فردا با وجدان ناپاک جلوی بچه‌هامون بایستیم و بگیم که به خاطر منافع شخصی‌مون، چیزی گفتیم که به محیط زیست آسیب می‌زنه. باید با وجدان پاک عمل کنیم، و من در این زمینه وجدانم آسوده است. چون مطمئنم که سنگ در مقایسه با خیلی از صنایع دیگه مثل نفت، یک محصول پاکه. با این حال، صنعت سنگ هم حتماً نیاز به بهبود داره. یکی از جنبه‌هایی که باید روش کار کنیم، قوانین معدنیه. قوانین ما در زمینه اکتشاف و استخراج به گونه‌ای تنظیم شده که به محیط زیست آسیب وارد می‌کنه. در بسیاری از کشورهای دنیا، بودجه و سوبسیدهایی به معادن داده می‌شه تا از هر معدنی استفاده نشه و تنها معادنی که اقتصادی هستن، وارد مراحل استخراج بشن. در کشور ما، بسیاری از معادن سال‌ها کار می‌کنن تا در نهایت مشخص بشه که ارزش اقتصادی ندارن. همچنین، در زمینه حقوق دولتی، فقط به سنگ‌های درجه A و B اهمیت داده می‌شه، در حالی که سنگ‌های درجه C به حال خود رها می‌شن. اما در دنیا برای همین معادن درجه پایین هم سوبسیدهایی در نظر می‌گیرن تا بتونن از منابع بهینه‌تر استفاده کنن.